آئین مستان

چنان ز آتش داغ تو شعله ور شده ام

که شعله می وزد از آه مختصر شده ام

شبیه آتش خوابیده زیر خاکستر

هزار شعله بگیرم که بی پسر شده ام

شکستم از غم پهلو شکسته در طفلی

ولی کنار تن تو شکسته تر شده ام

نفس بکش نفسم بند آمده پسرم

گناه من فقط این است که پدر شده ام

ببین که ضربه داغت به استخوان خورده

ببین ز دست غمت دست بر کمر شده ام

مگر که عمه بیاید به یاری پدرت

وگر نه من که کنار تو محتضر شده ام

چنان شدی که ز ترس جدا جدا شدنت

از اینکه دست زنم بر تو بر حضر شده ام

ناگهان قلب حرم وا شد و یک مرد جوان

مثل تیری که رها می‌شود از دست کمان

خسته از ماندن و آماده‌ی رفتن شده بود

بعد یک عمر رها از قفس تن شده بود

مست از کام پدر بود و لبش سوخته بود

مست می‌آمد و رخساره برافروخته بود

روح او از همه دل کنده، به او دل بسته

بر تنش دست یدالله حمایل بسته

بی‌خود از خود، به خدا با دل و جان می‌آمد

زیر شمشیر غمش رقص ‌کنان می‌آمد

یا علی گفت که بر پا بکند محشر را

آمده باز هم از جا بکند خیبر را

آمد، آمد به تماشا بکشد دیدن را

معنی جمله ‌ی در پوست نگنجیدن را

بی امان دور خدا مرد جوان می‌ چرخید

زیر پایش همه‌ ی کون و مکان می ‌چرخید

بارها از دل شب یک تنه بیرون آمد

رفت از میسره از میمنه بیرون آمد

آن طرف محو تماشای علی حضرت ماه

گفت: لا حول و لا قوة إلّا بالله

بدر هاشمیون، میر حیدریون

مهر فاطمیون

آمد از خیمه بیرون

قد بالا کمال علوی

ماه رعنا جمال علوی

از بر بابا اکبر لیلا

مهلاً مهلا اکبر لیلا

کوه عشق وفا

روح خون خدا

شور کرب و بلا

نور چشمان لیلا

گیسوی تو شب تار حرم

تشنه کام شرر بار حرم

منتظر تو سینه ی صحرا

مهلاً مهلا اکبر لیلا

از بر بابا اکبر لیلا

مهلاً مهلا اکبر لیلا

برو میدان ولی آهسته اکبر

ببینم قامتت یک بار دیگر

بود سختم علی دل کندنم از تو

علی ای آیه نگار پیمبر

نگاهی گوشه چشمی بر پدر کن

چه فانی گشته ای در ذات دلبر

برو ای من فدای قامت تو

خدا همراهت ای سرو صنوبر

عطش می ریزد از لب های خشکت

عطش داری ولی از آب کوثر

خدا صبری دهد بر مادر تو

ندارد طاقت داغ تو مادر

تمام آرزوی من همین است

ببینم روی تو یک بار دیگر

به والله عطر زهراییت ای گل

زند طعنه علی بر مشک و عنبر

خداوندا تو شاهد باش بهرت

گذشتم از علی شبه پیمبر

تماماً مصطفی در اوست پیدا

فرستادم به میدان وجه حیدر

امیدم بوده تا در روز پیری

عصایم گردی ای محبوب داور

مرا داغ تو از پا خواهد انداخت

چه حاجت بر سنان و تیغ و خنجره

شهدا عکستون رو قلبم

شهدا آبروی عالم

مگه میشه شما نباشید

تو شب هشتم محرم

هر کسی بابای شهیده

 به ما امشب اجازه میده

که بگیم آقا چی کشیده

 در کنار ذبیح اعظم

اذان گوی حرم، علی اکبرم

بگو، تو برایم اذان علی، اشهدم را بخوان علی

واویلا واویلا واویلا واویلا

همه لشگر ماتن و خیره

 نفس آسمون میگیره

پیر مردی داره تو صحرا

 آروم آروم رو زانو میره

می بینه پیکر جوونو

 می بینه لعل لاله گونو

می کشه لخته های خونو

 همه می گن حسین می میره

لبانت خشکیده، تنت شد پاشیده

علی، همره آورده ام عبا

 ببرم پیکر تو را

واویلا واویلا واویلا واویلا